Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Nie ma czasu żeby odespać zarwaną noc, trzeba odstawić samochód na parking, bo blokuje tutejsze wąskie uliczki, dodatkowo przed nami mnóstwo atrakcji w mieście. Decydujemy się na zwiedzanie najpierw Belem. Mamy tramwaj prawie sprzed hotelu, jedziemy, nie sami. Miejscowi bardzo przyjaźni ostrzegają przed tłumami. Ale co to dla nas, jasne, jest niedziela, lato i pełnia sezonu, musieliśmy się z tym liczyć. Na miejscu wcale nie jest aż tak źle, skoro jest to jedna z największych atrakcji miasta trzeba liczyć się z „garstką” turystów. Najpierw ustawiamy się w długiej kolejce do klasztoru i kościoła, choć przeraża długością, wszystko odbywa się bardzo sprawnie i po zaledwie kilku minutach jesteśmy już w środku. Potem czas na fontanny, pomnik odkrywców i zdobywców. Spacer promenadą. Pyszna kawa i oczywiście pora na mały lunch. Wieża Belem i kolejny punkt obowiązkowy na mapie. Przed najbardziej znaną cukiernią w mieście jak zwykle bardzo długa kolejka, tu jada się pyszne ciasteczka pastel de nata. I chociaż u nas często opisuje się je jako przysmak świąteczny tu robią furorę przez okrągły rok, a właśnie w tej cukierni wypieka się te najlepsze. Swoje trzeba odstać i co z tego że obok kusi moc innych kawiarni i cukierni, nawet tych światowych, wszyscy grzecznie stoją w ogonku i czekają na swoje delicje.
Wracamy do centrum, były tramwaje teraz czas na metro. Jak dotąd wszystko świetnie oznakowane i dla wprawnego turysty Lizbona nie ma żadnych tajemnic. Przed metrem oczywiście przerwa na lody i dopiero wtedy schodzimy pod ziemię. Linie oznakowane kolorami, wszyscy bardzo przychylnie nas traktują, kolor włosów Baśki otwiera serca kruczoczarnych Portugalczyków. Język nie ma znaczenia, wszyscy się uśmiechają i tak sobie rozmawiamy po portugalsku i po polsku. W planach oceanarium. I choć miejscowi kręcili nosem że dzielnica do której się wybieramy to bardzo nowoczesny dystrykt, nie zawierzamy bez sprawdzenia. I okazuje się, że dobrze, bo przestrzeń zagospodarowana niegdyś na EURO w Lizbonie teraz jest magicznie położonym nowoczesnym kawałkiem miasta. Kolejka linowa, piękne budynki, nowoczesna architektura i oceanarium z rybami i dodatkowo tymczasową wystawą z żółwiami. Bosko, nie lada gratka nie tylko dla dzieciaków.
Powrót do domu, w metrze spory ruch, ale miejsca dość. Piękne słońce, na deptaku spory ruch także, tu raczej atmosfera niedzielnego wieczoru. Kolacje na zewnątrz w knajpkach rozstawionych ze swoimi ogródkami wzdłuż promenady. Zapachy mieszają się w powietrzu. Kawa, desery, lody, czosnek, owoce morza, każdy znajdzie tu coś dla siebie.
My dzisiaj wykwintnie choć nie przy stoliku w knajpie ale na podłodze obok łóżeczka. Carpaccio z przegrzebków z truskawkami i marakują a potem sałatka z mięsa z krabów i łosoś. Viva Lizbona!
