Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Znowu zbiórka o nieprzyzwoitej porze, ale nie ma wyjścia. Wszyscy spaliśmy krótko i słabo, ale wiemy, że to jest wliczone w pakiet podróżowania.
Większość naszej drogi w samolocie odsypiamy. Lot z Modlina do Lizbony trwa cztery godziny. Jest obłożony w 70%. Wszystko odbywa się zgodnie z planem, bardzo punktualnie i bez żadnych zakłóceń.
Wyglądam przez okno. Niestety to prawda i choć robi się tu jasno dopiero ok. 7:30 to moje przypuszczenia co do zaciągniętego nieba są prawdą. Wprawdzie nie leje, ustalmy, że to taki kapuśniaczek. Ale do zwiedzania nie bardzo nam pasuje.
Póki co jest jeszcze wcześnie, ja piszę relację, wysyłam zdjęcia, może za chwilę się przejaśni. Oby!
Krótka, bo fado skończyło się grubo po północy. Dzisiaj za oknem jak codziennie śpiew ptaków i słońce. I to nas cieszy, bo w planach mamy plażę, ocean i piękne widoki.
Spotykamy się jak zwykle w małej kawiarni za rogiem i dzielnie maszerujemy do autobusu, ponieważ chcielibyśmy ruszyć kawałek za miasto potrzebujemy wsparcia.
Dzwony pobliskiego kościoła biją jakby bardziej leniwie niż nawet wczoraj. Pogoda za oknem dobra, niebo zdradza nawet pierwsze ślady błękitu. A to dobrze, bo pogody potrzebujemy.
Spotykamy się już zgodnie z tradycją w pobliskiej kawiarni, gdzie Danusia, Marcin, a czasem i ja pijamy rano nasze espresso zwane tutaj cafezinho albo bica.
Kierowca...
Szczęśliwie nasz samolot odlatuje dopiero popołudniem, czyli mamy jeszcze trochę czasu dla siebie. Niektórzy z nas wybierają się na zakupy, inni jadą do Oceanarium, a nawet muzeum kafelków, które niestety okazuje się zamknięte, bo dzisiaj poniedziałek. Spotykamy się o 14:00, by wspólnie przejechać na lotnisko. Żegnamy się tutaj z Marcinem i lecimy do...
