Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Ruszamy bardzo wcześnie rano z Warszawy. Do końca nie znamy stanu liczebnego naszej grupy. Wprawdzie Ela uzyskała paszport z wizą dopiero wczoraj o 15:00, ale Kasia leci z pewną niepewnością, czy zostanie do Stanów wpuszczona. Zatem będzie nas dwunastka, a może nawet trzynastka.
Krótki lot do Amsterdamu mija niepostrzeżenie, potem długi lot do Seattle.
Mamy wiadomości, że trójka z Poznania jest także w drodze do Chicago. Czekamy na dalsze wieści.
Frankfurt za chwilę wylatuje, wszystko się ładnie spina.
Długi lot do Seattle tym bardziej dzienny to już większe wyzwanie. Ale i ten mija wreszcie. Na lotnisku pięć godzin czekania i ostatni lot przed nami. Teraz już Alaska. Kiedy wylatywaliśmy z Polski było już jasno, lądujemy na Alasce i nadal jest jasno, choć lecimy już niemal dobę.
Tu spotykamy się przy karuzelach z bagażami z Kasią, Maciejem i Krzysztofem, czyli jednak się udało i będziemy szczęśliwą Trzynastką.
Odbieramy nasze bagaże, które w komplecie przyleciały do USA. Teraz krok pierwszy, czyli wypożyczenie aut.
Jeździmy po Alasce samodzielnie i mamy zamówione trzy duże auta. Odprawa trwa wiecznie, do tego paniom posypał się system komputerowy i ręcznie muszą wprowadzać nasze dane na papiery z kalką. Koniec świata, ale może dzięki temu od słowa do słowa udaje mi się z nimi ustalić, że możemy dostać trzy większe auta i już po chwili wyjeżdżamy z lotniska trzema wielkimi siedmioosobowymi smokami.
Suniemy do hotelu i każdy z nas liczy godziny wstecz chcąc ustalić, czy kłaść się spać, czy jednak już wstawać. Dziesięć godzin różnicy to już coś.
W hotelu sprawna odprawa i już po chwili wszyscy wreszcie po bardzo długim locie śpimy.
