Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Po pysznym śniadaniu zarzucamy plecaki i wyruszamy na sześciodniową wędrówkę po jednych z najbardziej malowniczych gór.
Zaczynamy od jeziora Misurina - trasa wzdłuż brzegu, z którego możemy podziwiać malownicze kolory jakimi maluje zbocza poranne słońce. Na przeciwnym brzegu jeziora jest stary duży budynek, wokół którego nic nie ma. Przywodzi na myśl hotel z filmu „Lśnienie”... wiec przyspieszamy kroku i wchodzimy na szlak w lesie. Przepiękna droga w lesie która pniemy się coraz wyżej aż do pierwszego schroniska - Citta di Capri. Czas na zdjęcia, kawę i coś dobrego do jedzenia. Słońce cudownie grzeje, a my delektujemy się tą chwilą.
Dzisiaj przed nami długa wędrówka. Wspinamy się w kierunku przełęczy śnieżnej. Jesteśmy wysoko, na zboczach leży trochę śniegu po zeszłotygodniowych opadach, powietrze też chłodniejsze. Pokonujemy przełęcz, schodzimy druga stroną doliny, by znowu podejść - tym razem już do schroniska, w którym mamy nocleg.
Trasa była długa, wszyscy zmęczeni, a w progu powitała nas pani ubrana w tradycyjny strój tyrolski, narzekając że za późno przyszliśmy i nie dostaniemy nic do jedzenia… Oczywiście kolacja była - bardzo dobra, a gospodyni schroniska nazwana przez nas Helgą złagodniała.
Dzisiaj niestety nie ma szans na prysznic, śpimy w dość spartańskich warunkach, a o 22:00 zamykana jest woda i gaszone światło. Jak się okazuje takie zasady obowiązują w każdym schronisku w Dolomitach.
