Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Jako pierwsi docieramy do kładek po których chodzi się oglądając całą kolonię tych zwierzaków z bliska. Śmierdzi dzisiaj jakby mniej niż zwykle, pora roku idealna na wypatrywanie młodych, sporo ich tutaj pomiędzy matkami, rodzą się takie maleńkie, czarne i zupełnie bezbronne.
Długo chodzimy między nimi oglądając jedyny w swoim rodzaju spektakl.
W drodze w głąb kraju mamy wielką nadzieję na słońce, i rzeczywiście jak tylko po krótkiej przerwie na kawę oddalimy się od wybrzeża, niebo staje się momentalnie niebieskie, a zamiast chmur mamy pełne słońce, temperatura natychmiast rośnie, a my takiej Afryki spodziewaliśmy się tutaj na co dzień.
Udaje mi się wprosić nas na lunch do mojej ulubionej lodży, jej położenie oraz sceneria robią wrażenie na każdym z nas.
Buszmeni przygotowali dla nas pokaz swojego codziennego życia, i choć wiemy, że są tutaj dla nas, bo oryginalnie zamieszkują tereny na pustyni Kalahari bardzo daleko stąd, to ich gościnność, pokaz umiejętności rozpalania ognia, polowanie na żyrafę (która jest kartonem) bawią nas ponieważ panowie robią to w przezabawny sposób.
Potem przejazd drogą zupełnie inną Namibią. Zupełne odludzie, tylko od czasu do czasu pojawiają się domki sklecone z blachy falistej, co kilka kilometrów przy drodze stoją kobiety przy prowizorycznych stoiskach sprzedając kwarc.
Na koniec dnia docieramy do naszej nowej lodży, to stacjonarne namioty typu safari, wkomponowane w piękne skały, okrągłe kamienie. Kolacja bajkowa, w absolutnie pięknej scenerii, do tego ognisko i oczko wodne, a skały w oddali cudnie podświetlone. Dobranoc mówi Namibia.
