Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Moniś dzięki za pomoc. Nie mogłam sobie odmówić by Ciebie nie zacytować, by nasi Czytelnicy nie pomyśleli sobie zresztą bardzo niesłusznie, że tylko ja jestem zachwycona naszym wyjazdem, i że tylko ja chodzę w dresach...
Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko. Oto relacja Moni, naszej dzielnej szefowej od jarmużu, ja dorzucam zdjęcia swoje i za chwilę Asiuni do naszej galerii.
"Dzień quatro. Decyzja o założeniu luźnego dresu była trafiona. Pobudka wcześniutko, znów się przemieszczamy do Umbrii. Ach... miałam pisać jak amerykanka zachwycona Toskanią…. Jadąc krętą drogą, podziwiam mgły w toskańskich dolinach i monstrualne cyprysy wspinające się po wzgórzach ku domostwom, niczym mityczni strażnicy. Kościelne wieże w małych miasteczkach wybijają wczesną godzinę, bim, bam, bim, bam. Pora śniadania. Na polach zapracowani rolnicy zbierają czosnek, który po nocnym deszczu roztacza tak silny aromat, że czuć go nawet w naszym aucie, powodując lekkie ssanie w żołądku i zapowiadając ucztę która nas czeka. No właśnie, wracając do głównego wątku. Po serze od Michała Anioła, oliwie od Dantego przyszedł czas na trufle. Pierwsze zdziwienie, że szuka ich pies, a nie świnka. Wytłumaczenie bardzo ekonomiczne: świnka zjada, pies wywąchuje. Świnka nie dokopie się do trufli białej, pies jak najbardziej. Kilkudziesięciominutowy spacer i mamy sporo trufli. Konsumpcję czas zacząć. W 8 osób zjedliśmy tyle co 40 Włochów, jak nam wypomniano później. Były: trufle z chlebem, trufle z masłem, trufle z ricottą, trufle z polentą, trufle z gniocchi, trufle z miodem, trufle z pastą, trufle z pure, trufle z risotto i nie pamiętam z czym jeszcze. Jeszcze raz: decyzja o założeniu luźnego dresu była trafiona. O mamma mia, nie wiedziałam, że mogę tyle zjeść. A tu idzie Cesar z półmiskami wędlin, bardzo zawiedziony, że nie mamy ochoty na kanapkę z boczkiem. Wracajmy już, proszę…
Wiele godzin później, kontynuacja kursu. Menu: pasta z wątróbki z czerwonym winem na kwiatach cukinii, jarmuż na chlebku czosnkowym i sepia na białym winie ze szpinakiem byłam szefem od jarmużu.
Teraz, kiedy przetoczyłam się już do łóżka boję się, że jak zasnę wrócą koszmary o chudych ludziach, które mam od kilku dni."
