Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
To już drugi dzień, od kiedy dotarłyśmy na wyspę przypraw. Pierwsze popołudnie poświęciłyśmy w całości na wbicie się w powolny rytm Zanzibaru. Dzisiaj czeka nas spacer po naszej wiosce. Udajemy się tam po porannej jodze i śniadaniu.
Spacer wzbudza w nas wiele emocji, przemyśleń, smutku i śmiechu zarazem. Razem z naszym przewodnikiem, Hadżim, chodzimy po wiosce i obserwujemy życie jej mieszkańców. Uderza w nas, w jakich trudnych warunkach przychodzi im żyć. Maleńkie domki zbudowane z betonu lub koralowca są pokryte głównie blachą falistą. W kuchni gotuje się na drewnie przynoszonym przez kobiety z pobliskiego lasu, a wodę czerpie się codziennie ze studni, prąd pojawia się i znika jakby też był pod wpływem „pole pole” – powoooooli. Ale mieszkańcy wciąż powtarzają „hakuna matata” – nie ma problemu i przyglądają się nam z równym zainteresowaniem co my im.
Odwiedzamy dwie lokalne szkoły: pięknie zadbaną, kolorową szkołę prywatną prowadzoną i dofinansowywaną z zagranicznych środków oraz lokalną szkołę publiczną, znacznie biedniejszą i skromniejszą, w której panują wręcz ascetyczne warunki. Zostawiamy tu trochę materiałów, które ze sobą przywiozłyśmy – kredki, długopisy, zeszyty. Wszystkiego tu brakuje.
Wchodzimy do jednej z klas. Nauczyciel stawia nas pod tablicą, a dzieci w ciszy nas obserwują – wpadamy na pomysł: zaśpiewamy im po polsku „Panie Janie” – rozbrajające uśmiechy od razu pojawiają się na ich twarzach. Odpowiadają nam swoją piosenką. Mają lepszą przebitkę – nas było zaledwie 12, dzieci w jednej klasie ponad 60.
Mężczyźni z wioski pokazują nam jak zrywa się kokosy. Na wysoką na kilkanaście metrów palmę wspinają się z prędkością światła. Raz, dwa, trzy, cztery… kokosy spadają jeden za drugim. Ktoś zrzuca je z palmy, ktoś inny obiera, a jeszcze kolejny nam je otwiera tworząc z nich szklankę. To dopiero ciekawostka. Woda kokosowa jest przepyszna i bardzo zdrowa ;) Po takim zakończeniu możemy już powoli wracać do hotelu. To był spacer pełen wrażeń.
