Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Na ten dzień kilka osób czekało z niecierpliwością. Według programu mieliśmy zdobywać szczyt południowy Aragacu, najwyższego masywu na terenie Armenii. Jednak już po przylocie lokalny organizator i przewodnik zmodyfikowali trasę trekkingu ze względu na załamanie pogody w górach i zalegający śnieg na górskich szczytach. Wchodzenie w takich warunkach byłoby mało rozsądne.
Ostatecznie więc mieliśmy odbyć pieszą wycieczkę wokół jeziora Kari u podnóża szczytu, na wysokości 3200 m n.p.m. Ponieważ na miejscu okazało się, że warstwa śniegu nie jest aż tak duża, postanowiliśmy podejść wyżej w górę w kierunku szczytu, żeby chociaż w części zrealizować pierwotny plan i poczuć adrenalinę bardziej wymagającej niż spacer wędrówki.
Po powrocie nad jezioro, większość uczestników chciała spróbować specyficznej lokalnej potrawy, podawanej szczególnie w takich miejscach jak to, na wysokościach lub zimą, jaka jest Khash. Ten wywar z cielęcych nóżek serwowany jest z całym ceremoniałem, obowiązkowo z czosnkiem, lawaszem i ziołami. Nie wszystkim posmakowało, ale na szczęście mieliśmy ze sobą pakiety piknikowe...
Kolejno ruszyliśmy w drogę do twierdzy Amberd i do Erywania, gdzie na połowę grupy czekały już zarezerwowane zabiegi w winnym spa. Podobno peeling pestkami winogron był wspaniały! Prosto stamtąd ruszyliśmy na kolację do muzeum i salonu dywanów, w którym tak się składa jest również restauracja. W dodatku nie byle jaka, bo prowadzona przez szefa kuchni, przewodniczącego stowarzyszenia kucharzy Armenii.
Było znowu ciekawie, smacznie i oryginalnie.
