Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Dzisiejszy przedpołudniowy czas poświecimy na poznanie historii Cochin.
Pierwszym przystankiem na naszej drodze są chińskie sieci rybackie, które stały się jednym z symboli Kerali. Wielkie pałąkowate konstrukcje usytuowane na wybrzeżu w samym centrum Fortu Cochin przyciągają nie tylko turystów, ale też mieszkańców — można tu kupić świeżo złowione ryby. Jak sama nazwa wskazuje, ten sposób połowu ryb pochodzi z Chin — jest kilka różnych teorii, kto pierwszy wprowadził w Kerali ten system — Chińczycy mieszkający na wybrzeżach niedaleko Cochin, chiński odkrywca i podróżnik, czy kupcy zatrzymujący się w mieście na handel.
Niemniej pierwsze sieci pochodziły już z przełomu XIV-XV wieku — niestety zostały zniszczone przez Arabów, którzy osiedlili się w tym regionie. Ale to Portugalczycy, widząc zniszczone konstrukcje sieci pomogli mieszkańcom Cochin je odbudować, gdyż jako jedyni znali ten system łowienia ryb ze swojej kolonii Makau.
Z podziwem oglądamy pracę rybaków, którzy regularnie co 5-7 minut podnoszą sieci. Co więcej, nie tylko przyglądamy się tej pracy, ale same również możemy spróbować swoich sił… I udało nam się złowić kilka ryb.
Po porannej rozgrzewce jesteśmy gotowe na dalsze poznawanie miasta. Zanim jednak dotrzemy do pałacu Mattancherry, zatrzymujemy się w miejskiej pralni, w której możemy zobaczyć, jak w tradycyjny sposób robi się pranie. Brzmi to dziwnie, ale do tej pory z pomocą władz miasta to miejsce nadal jest użytkowane, a hotele czy mieszkańcy korzystają z usług ręcznego prania. Wspomagają w ten sposób ludzi, dla których było to zajecie dziedziczone z pokolenia na pokolenie. Każda z pracujących osób ma własne miejsce do prania, suszenia i prasowania, które wynajmuje. Z ciekawością obserwujemy wszystko, co się tu dzieje — od namydlenia poprzez rozwieszanie techniką bezklamerkową — po prasowanie… Tradycyjne żelazko z duszą i starsza kobieta, która dokłada do niego węgli, by było rozgrzane… jakby czas zatrzymał się w miejscu.
Czyli zabytek, którego nie można pominąć podczas pobytu w Cochin. Z zewnątrz nie wygląda imponująco, ale przepiękne rzeźbione sufity, a przede wszystkim jedna z komnat z freskami na ścianach przedstawiająca historie Ramy będącego inkarnacja Wisznu- według jednego z najsłynniejszych hinduskich eposów — Ramajany - robi ogromne wrażenie. Oryginalne malowidła powstałe w połowie XVI wieku są zachowane w świetnym stanie.
Przed nami droga do Munnar, wiec mamy chwile czasu, by zanurzyć się w uliczki pełne kolorowych sklepów w dzielnicy żydowskiej niedaleko pałacu. Wracamy do autobusu z siatkami pięknych indyjskich i kaszmirskich wyrobów.
Droga do Munnar — mimo że długa, upływa szybko, podziwiamy dzika przyrodę Ghatow Zachodnich i to jak zmienia się krajobraz za oknem.
Kolacja w hotelu z „milion dolar view’ na który musimy poczekać, bo zaczął padać deszcz.
