Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
W tym dniu wybrałyśmy się popołudniem na pieszy spacer do pobliskiej wioski. Przechodziłyśmy wśród malowniczych rozlewisk Kerali tzw. „Backwaters”, gdzie znajduje się nasz ośrodek Kondai Lip. Rozlewiska służą także jako stawy hodowlane, gdzie hoduje się ryby i krewetki, niektóre z rozlewisk zamieniają się także w pola ryżowe.
Dwaj nasi bardzo sympatyczni przewodnicy należą do lokalnego Koła Obserwatorów Ptaków. Mieli ze sobą lornetki, dzięki którym z bliska mogłyśmy przyjrzeć się niektórym z bogato występujących tu ptaków takich jak: czapla biała (egret), kania bramińska (brahminy kite), indyjska czapla błotna (Indian pond heron), zimorodek (kingfisher – tak też nazywa się najpopularniejsze piwo w Indiach), czapla fioletowa, wężówa (darter), sroczek zmienny (oriental Magpie-robin), pstrogłowy z białymi policzkami (white-cheeked barbet). Spotkałyśmy nawet nasze rodzime jaskółki, które podobno przybywają do Kerali, kiedy w Himalajach jest sroga zima.
Obserwowałyśmy mieszkańców w ich codziennych zajęciach. Miałyśmy wrażenie, że nigdzie się nie spieszą i mimo często prostych warunków życia są uśmiechnięci i pogodni, chętnie nawiązują kontakt z nami. To działa w dwie strony – my też stanowimy dla nich swego rodzaju atrakcję.
Odwiedziłyśmy też lokalny warsztat, w którym tradycyjną metodą wykonywane są małe łodzie, nazywane „vallam”
Łodzie są budowane przez miejscowych stolarzy zgodnie z prehistorycznymi zasadami i technikami budowy łodzi. Wszystkie użyte materiały są dostępne lokalnie i są przyjazne dla środowiska. Głównym drewnem używanym do produkcji łodzi jest „Aangili” (Artocarpus hirsuta). Drewno to pozyskiwane jest z dystryktu Kottayam w Kerali. Deski są łączone ze sobą za pomocą włókna kokosowego. Żeby zapewnić wodoodporność łódzi, drewno konserwowane jest żywicą z gotowanych ziaren nerkowca lub olejem z sardynek.
7 marca jest pełnia księżyca.
Najpopularniejszą jej nazwą jest Księżyc Dżdżownic lub Robaczy Księżyc, ponieważ o tej porze roku – podczas przedwiośnia – ziemia rozpulchnia się na tyle, że wychodzą z niej robaki. Można to odnieść do oczyszczania podświadomości z wypartych treści i stłumionych emocji. Inna nazwa – Pełnia Śmierci – chociaż brzmi złowrogo, oznacza proces odradzania się i przygotowania do nadchodzącej wiosny. Zanim zajmiemy się wiosennym podbojem świata, przychodzi czas konfrontacji z cieniem, pożegnaniem się z tym, co już nie służy.
źródło: „Zwierciadło”
Pomyślałyśmy, że to świetna okazja, żeby wieczorem spotkać się w kręgu kobiet i symbolicznie pożegnać, to, co nam już niepotrzebne i co nam przeszkadza, a zaprosić do naszego życia to, czego pragniemy. Było nastrojowo. Siedziałyśmy przy świecach, otulone zapachem kadzideł, pośrodku rozlewisk Kerali a nad nami świecił księżyc w pełni. Czy można wyobrazić sobie lepsze miejsce na zasianie ziaren pod realizację marzeń?
