Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Lądowanie na lotnisku w Cochin w indyjskim stanie Kerala. Na początku oczywiście formalności wizowe. Ponieważ samolot był pełen, również uzyskanie wizy trwało trochę dłużej.
Urzędnicy bardzo dokładnie i niespiesznie dokonują formalności, podają sobie pieczątki z sąsiednich stanowisk, rozmawiają między sobą — tutaj nikomu się nie spieszy. Życie poczeka. Idziemy odebrać walizki, chwila na wymianę pieniędzy i wychodzimy z lotniska.
Przy wyjściu czeka na nas przewodnik Filip, który towarzyszy naszej kolejnej grupie w Kerali.
Wsiadamy do autobusu i ruszamy do Cochin.
Synagoga jest położona w dzielnicy żydowskiej — mimo iż w Cochin mieszkają tylko dwie osoby wyznające judaizm — nazwa tej dzielnicy funkcjonuje niezmiennie od wieków. Przepiękne, ręcznie malowane płytko na posadzce, kandelabry sprowadzone z Belgii czy z Wenecji tworzą niepowtarzalny charakter tego miejsca. Poznajemy tutaj historie żydów w Indiach — ich przybycia, i osiedlenia.
Po wizycie w synagodze jedziemy na lunch do restauracji położonej w innej części zabytkowego Fort Cochin. Mimo że jesteśmy zmęczone. Z przyjemnością zajadamy specjalności kuchni południowoindyjskiej, popijając świeżo wyciśniętym sokiem z ananasa lub arbuza.
Po odpoczynku w cieniu drzew na ogrodzie restauracji wyruszamy już do hotelu na odpoczynek i prysznic,
Będąc w Kerali, nie można nie pójść na przedstawienie teatru tańca Kathakali. Jesteśmy 20 minut przed rozpoczęciem przedstawienia, by moc zobaczyć, jak aktorzy malują i charakteryzują swoje twarze. Jest to prawdziwa sztuka! Do zrobienia makijażu używają tylko naturalnych barwników pozyskiwanych z minerałów czy roślin.
Samo przedstawienie to gra 2-3 aktorów odgrywających sceny z indyjskich eposów — Ramajany i Mahabharty. Za każdym razem jest to inny fragment wybranego dzieła. Jedno się nie zmienia — gra aktorska — mimika twarzy, gesty, ruchy ciała- które zastępują słowa.
Po teatrze wracamy do hotelu na kolacje i dłuuugi, regenerujący sen.
