Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Nizwa to miasto kojarzone z targiem i to właśnie od niego zaczynamy naszą przygodę dzisiaj. Po drodze niewiele było okazji do zakupów, a wiadomo, że żadna wycieczka nie będzie udana i pełna gdy nie przywieziemy pamiątek. Nasz przewodnik dobrze o tym wie i zabiera nas na tutejszy suk, i choć różni się od naszych wyobrażeń o arabskich targowiskach, to jest źródłem wszelkich pamiątek, o których marzy turysta.
Zaczynamy od hali z daktylami, są tutaj owoce z przyprawami: cynamonem, imbirem, kuminem, sezamem. Obok odmiany bez dodatków. Kolejna sekcja poświęcona jest wodzie różanej, będącej też wielką specjalnością Omanu, po przeciwnej stronie herbaty do wyboru i koloru, miody i produkcja pasty sezamowej tahini. Ależ tam pachniało!
W innej hali naprzeciwko mamy okazję poznać tajniki wyrobu chałwy omańskiej, która nijak nie przypomina znanej nam chałwy z Turcji lub z Grecji. Ta tutaj to bardziej galaretka, z dodatkami i składająca się z wielu składników.
Pięknie pakowana idealnie nadaje się na prezent.
Kolejny krok to srebro i magnesy oraz inne ulubione przez turystów małe pamiątki z Omanu.
Przerwa na kawę po drodze, a na koniec ocalały stary suk arabski z przyprawami. Można tu kupić kadzidło, którym Oman stoi, wspaniałe przyprawy, szafran i pieprz.
Obwieszeni torbami wracamy do autobusu.
Przedtem zaglądamy do pięknego fortu w Nizwa, który sąsiaduje z targowiskiem. Tu odkrywamy chleb arabski przypominający cieniutkie i chrupkie naleśniki. Idealny wstęp do lunchu, już głodnieliśmy.
Na lunch miszmasz, wszystkie kuchnie świata naraz.
Potem tylko dla przyzwoitości mały przystanek przy systemie irygacyjnym wpisanym na listę UNESCO i droga do Muskatu. Fajnie wrócić do hotelu, w którym zaczynała się nasza przygoda z Omanem. Czujemy się tu bardzo swojsko.
