Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Okazuje się, że samolot jest spóźniony o 15 min i przez to nie zdążymy już oddać naszych bagaży na czas (po lądowaniu jest odprawa celna i trzeba zabrać swój bagaż i ponownie nadać na następny lot krajowy).
Podchodzimy do tego z dużym spokojem – może już udzielił nam się brazylijski luz?
Udaje nam się zmienić bez żadnych opłat lot na późniejszy – nieco więcej niż o godzinkę. Mamy czas na wypicie kawy, a potem ruszamy w dalszą drogę.
Wreszcie o poranku w Rio de Janeiro, czyli dawnej stolicy Brazylii (do 1960 roku, kiedy stolica została przeniesiona do Brasilii).
Rio de Janeiro znaczy po portugalsku Rzeka Styczniowa. Dlaczego tak nazwano tę osadę, a później miasto?
Kiedy portugalskie okręty przybyły do wybrzeży Brazylii w 1502 roku, był właśnie styczeń i wpływając do zatoki myślano, że to ujście rzeki – stąd właśnie wywodzi się nazwa przepięknie położonego miasta Rio de Janeiro.
Nasz hotel leży przy jednej z najsłynniejszych plaż Rio de Janeiro – Copacabanie, przy Avenida Atlantica.
Copacabana to przepiękna plaża nad Oceanem Atlantyckim – ciągnie się na 4 km, ma biały drobny piasek, a wzdłuż plaży ciągnie się imponująca promenada wybrukowana czarno-białą portugalską kostką, której wzór imituje morskie fale. Została ona zaprojektowana przez światowej sławy brazylijskiego modernistycznego architekta krajobrazu – Roberto Burle Maxa.
Wzdłuż plaży ciągną się klimatyczne bary, w których grana jest muzyka na żywo w rytmach brazylijskiej bossa novy i serwowany jest narodowy drink Brazylijczyków, czyli Caipirinha – mieszanka rumu brazylijskiego z trzciny cukrowej (cachaça) z kruszonym lodem, limonką i cukrem trzcinowym. Są też inne odmiany caipirinhi np. z marakują, czy ananasem.
Na plaży ludzie o różnych kolorach skóry i kształtach przechadzają się, spacerują z psami, biegają, surfują, ćwiczą. Widać ich upodobanie do tego miejsca – życie mieszkańców Rio toczy się wokół plaży – wytworzyła się też specyficzna kultura plażowa o plażowa moda, a najczęstszą pamiątką przywożoną z Brazylii są plażowe klapki – Havaianas.
Po krótkim odpoczynku w naszym hotelu udajemy się busem w kierunku jednego z najbardziej znanych symboli Rio de Janeiro – malowniczej góry, która ze względu na swój kształt (stożkowata bryła z zaokrąglonym wierzchołkiem) nazwana została przez kolonistów portugalskich Głową Cukru. Góra Cukru wznosi się dumnie nad Zatoką Guanabara, co w języku Indian oznacza „Ramię Morza”.
Poczuliśmy na własnej skórze, jak Rio bierze nas w swoje ramiona.
Wjechaliśmy na Górę Cukru na wysokość 396 m n.p.m. kolejką linową, zbudowaną w 1912 r. Roztacza się stamtąd przepiękny widok na panoramę Rio de Janeiro, który wprost zapiera dech w piersiach – szmaragdowa woda, bajkowe, pokryte tropikalną roślinnością pagórki, a w dole Cidade Maravilhosa, czyli Cudowne Miasto, jak nazywają je Brazylijczycy.
Popijając caipirinię, koktajl z mrożonych jagód acai z Amazonii lub też świeżą wodę kokosową w przytulnej kawiarni patrzyliśmy, jak zapada zmierzch i Rio zapala swoje niezliczone światła, które odbijają się w Atlantyku.
