Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Rano spotkaliśmy się z naszą przewodniczką Leilą, zobaczyliśmy 7 bram i wjechaliśmy na punkt widokowy, z którego roztaczał się piękny widok na miasto. To tylko zaostrzyło nasze apetyty!
Jak już weszliśmy do Medyny, czyli labiryntu małych uliczek, wiedzieliśmy, że bez przewodnika byłoby nam bardzo, bardzo ciężko!
Odnaleźć się wśród plątaniny kolorów, zapachów, krzyków i gwaru nie było łatwo. Trzymaliśmy się razem, jak tylko było można, chociaż czasem ciekawość wiodła nas poza utarte szlaki. A patrzeć było na co! W Medinie oprócz niezliczonej ilości sklepów można znaleźć uniwersytet, meczety, garbarnię, szkołę koraniczną i muzea.
Nigdy nie było wiadomo, co kryje się za rogiem: sklep z daktylami, skórzanymi wyrobami, panowie niosący wielkie płyty, które nie mieszczą się na zakrętach, sprzedawca żywych kogutów, kolorowe szale czy… osiołek.
Jednak po kilku godzinach mieliśmy dość gwaru i powszechnego nastawienia na turystykę zakupów, targowania się, czy odmawiania zakupu kolejnych rzeczy.
Coraz bardziej przyzwyczajamy się też do Ramadanu i tego, że im bliżej wieczorowej pory ludzie są bardziej nerwowi, kierowcy szybciej jeżdżą, a od zachodu słońca przez godzinę, czasem dwie, życie zamiera, miasta się wyludniają, sklepy zamykają, recepcjoniści znikają.
Dostrajamy się do marokańskiego rytmu.
