Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Po śniadaniu idziemy pod bramę Neapolu, by spotkać się tam z lokalną przewodniczką, która oprowadzi nas po Lecce — stolicy południowowłoskiego baroku, miastem zwanym też Florencją Południa.
Przechodzimy jeszcze pustymi o poranku uliczkami starego miasta na Piazza Duomo — uznany za jeden z najpiękniejszych placów Europy, przy którym mieści się zachwycająca katedra o dwóch fasadach, pierwotnie powstała w 1114 roku, przebudowana w 2 połowie XVII w. w stylu barokowym, dzwonnica oraz pałac. Wszystko idealnie wkomponowane w przestrzeń placu.
Ruszamy dalej, wchodzimy do kościoła Św. Klary, by zobaczyć, czym charakteryzuje się barok tego regionu Włoch. Wyróżnikiem tego stylu tutaj są bardzo bogate rzeźbienia ołtarzy, kolumn i wszelkich detali, które mogą przyprawić o zawrót głowy. Sam barok ozdobny sam w sobie, w tym rejonie przyjmuje już postać aż nadto przeładowaną ornamentami i detalami. Godna podziwu natomiast jest praca artystów, którzy tworzyli te dzieła sztuki.
Lecce to miasto o długiej historii sięgającej jeszcze czasów Rzymskich, kiedy było ważnym ośrodkiem handlowym i administracyjnym- nie mogło w nim wiec zabraknąć amfiteatru oraz teatru. Oba obiekty są częściowo odkryte, a prace wykopaliskowe nad amfiteatrem nie mogą być kontynuowane z rozmachem, albowiem na warstwie rzymskiej zostały wybudowane już inne budowle również o wartości historycznej.
Na głównym placu miasta znajduje się rzeźba Św. Orontiusza patrona miasta, ustawiona na kolumnie przywiezionej z Brindisi, która kończyła Via Appia. Mijamy w uliczkach kolejne domy i pałace, by dotrzeć do bazyliki Świętego Krzyża- w dzień prezentuje się równie wspaniale jak w nocy. Można się przyjrzeć oszałamiającym szczegółom rzeźbień barokowej fasady, z symbolicznymi przedstawieniami.
Po takim długim spacerze jest chwila czasu wolnego na kawę czy zakup pamiątek.
W porze lunchu czeka nas wizyta w jednej z winnic z kilkusetletnią tradycją.
Dojeżdżamy na miejsce — przed degustacją i lunchem właściciel winnicy oprowadza nas po obiekcie i wyjaśnia proces produkcji wina, kolejne jego etapy.
Apulia słynie z jednoszczepowego Primitivo — wina o pełnym, mocnym, charakterystycznym smaku. Kolejnymi szczepami, które są charakterystyczne dla tego regionu to Negroamaro, Malvasia Nera i Nero di Troia.
Zanim jednak zaczęliśmy degustacje win, nadciągnęła potężna burza z ulewą, więc nasz lunch został przeniesiony z urokliwego dziedzińca do środka budynku.
Nasz dalszy plan dnia musiał ulec zmianie — z uwagi na deszcz nie mogliśmy od razu pojechać do Grotta della poesia- wybraliśmy najpierw wizytę w portowym miasteczku — Otranto. Położone na wzgórzu stare miasto otoczone murem obronnym z fortecą, której obecny kształt nadal Alfons Aragonski w XV w. oferuje przepiękne widoki na morze, labirynty malutkich uliczek, promenadę, na której można usiąść i odpocząć, mnóstwo sklepików z pamiątkami, bary i restauracje. Na zewnątrz murów obronnych znajduje się port — niegdyś pilnie strzeżony przed piratami, teraz jest przystania dla jachtów i motorówek żeglujących po Adriatyku.
W drodze powrotnej do Lecce podjeżdżamy do Grotta della Poesia — naturalny basen, uznawany za jeden z najpiękniejszych na świecie. Niejeden raz zdjęcie właśnie z tego miejsca opisywało czy też reklamowało wyjazdy do Apulii- i nie ma się czemu dziwić. Otoczona malowniczymi krajobrazami i wypełniona soczystymi błękitnymi wodami Adriatyku, zatoka gwarantuje niezapomniane wrażenia. Sami zobaczcie na zdjęciach.
