Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
W stolicy mieszka nam się dobrze, ale namibijskie przestrzenie czekają. Wyruszamy na południe w stronę lasu drzew kołczanowych. Drzewa, które upodobały sobie Afrykę Południową, rosną jedynie tutaj.
Dawniej niezbędne koczowniczym San do wyrobu kołczanów na strzały czy przenośnych „lodówek” to obecnie jeden z symboli Namibii.
Wyruszając, jeszcze nie wiemy, że tego dnia zepsuje nam się auto. A jednak. Szczęśliwie bardzo blisko małej osady, ale z zakładami naprawczymi i porządną stacją benzynową.
Nasz przewodnik-kierowca John dopatrywał naprawy, a my, co na tych gorących, afrykańskich bezdrożach jest błogosławieństwem, w klimatyzowanej restauracyjce, z dostępem do toalet, dobrze zaopatrzeni w kawę i dowolne napoje czekaliśmy.
Afryka to czasami po prostu czekanie. Od czekania zaczynamy naszą podróż. Nasza grupka wspaniała, cierpliwa i uśmiechnięta.
W drodze zaplanowana niespodzianka, wino o zachodzie słońca na początek wspaniałej podróży, a tymczasem… leje lub pada, błyskawice. Wino otwieramy i tak, zdjęcia w burzowych chmurach robimy z serii tych spektakularnych, pierwsze dreszczyki radości, że mimo tych utrudnień to właśnie po taką Afrykę tu przybyliśmy.
Śpimy na farmie. Takiej prawdziwej, prowadzonej od dziewięciu pokoleń przez tutejszych osadników z Holandii i Niemiec. Wszystkie miejsca, gdzie się zatrzymamy będą ważną częścią naszej podróży, zawsze oddające esencję okolicy, miejscowego życia.
