Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Zaczynamy naszą podróż wschodem słońca nad Poznaniem. Na przesiadce w Monachium spotykamy się z kolejnymi dwiema uczestniczkami wyjazdu. Dalej lecimy już nad Alpami, by wylądować w mglistej Wenecji.
Idziemy kilkanaście minut na przystanek tramwaju wodnego, który zawiezie nas prawie pod sam hotel. Mgła się utrzymuje, Wenecji nie widać… aż do chwili, gdy do niej dopływamy.
Nasza trasa wiedzie przez Canale Grande od strony dworca kolejowego. Wysiadamy na przystanku, z którego dzieli nas zaledwie minuta od hotelu. Zostawiamy bagaże, chwila na oddech i ruszamy na pierwszy spacer po Wenecji.
Ku naszej radości widać już błękit włoskiego nieba i słońce, które zaczyna pięknie grzać.
Zatrzymujemy się na placu, przez który będziemy jeszcze nie raz przechodzić, na weneckie cicchetti i aperola. Stoliki na placu są gotowe jakby specjalnie dla nas.
Chwila wypoczynku, relaksu i czas na dalszy spacer. Tak jak wszystkie drogie na świecie prowadzą do Rzymu, tak większość ulic w Wenecji prowadzi do mostu Rialto. Nie dziwne, że przyciąga zawsze tłumy turystów. Piękna architektura, Canale Grande, który się pięknie prezentuje z każdej strony mostu, pałace, restauracje i kafejki.
Po pierwszych zdjęciach idziemy na Plac Św. Marka - dzisiaj wjeżdżamy na dzwonnicę, z której rozpościera się fenomenalny widok na cale miasto. Co znamienne - z dzwonnicy nie widać w ogóle kanałów, więc Wenecja wygląda jak normalne miasto położone nad morzem. Z każdej strony możemy zobaczyć inną dzielnicę miasta, nad którym górują dzwonnice i kopuły kościołów.
Wracamy do hotelu, by odpocząć po intensywnym dniu. Wieczorem idziemy na kolacje do restauracji niedaleko hotelu. Po pysznym jedzeniu idziemy na zasłużony odpoczynek.
