Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Zjadamy pyszne śniadanie i śmigamy na szlak. Fajny dzisiaj początek trasy, bo mamy miłą ścieżkę z górki przez las. Raźno maszerujemy przed siebie, mając jednak z tyłu głowy, że przed nami jedno z najbardziej wymagających podejść w tym całym tygodniu.
Już początek zdobywania wysokości daje nam w kość, bo trasa początkowo wiedzie przez las, a że ostatnio sporo padało, jest dość grząsko i nietrudno o poślizg na korzeniach i błocie. Po drodze czeka nas jeszcze przystanek w schronisku Dibona.
Bardzo nam się tu podoba i nawet kupujemy sobie różne gadżety i koszulki z logo schroniska. Nie zważamy na dodatkowy ciężar w plecakach. W prognozie burza po południu, więc nie ma co czekać i trzeba się brać za podejście do schroniska Giussani.
Nasz cel znajduje się na wysokości 2600 m n.p.m.
Pierwsze pędzą Ania i Karolina, my tuż za nimi wspinamy się dzielnie i uparcie pod górę. Nie zważamy na deszcz, mamy w końcu peleryny zakupione w Cortinie.
Ciekawym przeżyciem jest obserwowanie ćwiczeń ratowników, którzy trenują podchodzenie śmigłowcem jak najbliżej ściany Tofany transportując ludzi na specjalnej linie. Jesteśmy coraz wyżej, a pogoda się znacznie poprawia.
Cieszy nas słońce, błękitne niebo i oszałamiające widoki! O to chodziło w tej wędrówce. Ostatni odcinek jest dość wymagający. Przebijamy się przez śnieg, który wciąż tutaj leży na wysokości.
Nareszcie widzimy nasz cel i urocze schronisko Giussani, które natychmiast staje się naszym planem wielu sesji zdjęciowych. Czeka nas tu fantastyczne popołudnie i jeszcze ciekawszy wieczór, gdzie siedząc w kręgu, zawinięte w śpiwory niczym w base campie rozmawiamy i nagadać się nie możemy. W końcu pełne zrozumienia dla obsługi, która chce już iść spać, rozchodzimy się do pokojów. Jutro kolejny dzień w górach.
