Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Przed nami wiele godzin marszu. Pierwszy odcinek trekkingu jest stosunkowo łatwy - dość płaski i zacieniony.
Dochodzimy do Beyal Camp, malowniczej wioski i tu zatrzymujemy się na łyka wody. Kolejny przystanek to tzw. Japanese View Point, położony już zdecydowanie wyżej, z pięknymi widokami na lodowiec i okoliczne góry. Ruszamy dalej.
Zmienia się krajobraz, coraz więcej suchych skał, trzeba się mocno piąć w górę, stopy się osuwają, jest bardzo gorąco. Choć długi, ten etap chyba i tak jest łatwiejszy niż wczorajsze podejście do Fairy Meadows.
Zielona, płaska łąka, gdzie ekspedycje, chcące zdobyć górę od tej strony, rozkładają swoje namioty. Dziś jest pusto, sierpień to nie jest czas na tę górę. Jesteśmy sami, łąka pełna jest fioletowych kwiatów przypominających nasze wrzosy, a nad tym wszystkim pyszni się wspaniała, piękna Nanga Parbat!
Po dobrej godzinie odpoczynku, kiedy to leżymy i posilamy się na wpół roztopioną czekoladą, zaczynamy odwrót.
W Beyal Camp czeka na nas lunch więc kolejny odcinek, już do naszego hotelu schodzimy porządnie posileni.
Łącznie trekking zajął nam 7 godzin (nie wliczając w to przerwy na lunch) i pokonaliśmy ponad 16 km!
A wieczorem, już w naszym hotelu czeka na nas wystawna, pożegnalna kolacja. Obsługa hotelu podaje upieczoną w całości kozę! I nawet jeśli nie wszyscy z nas są entuzjastycznie nastawieni do takiej kolacji, bardzo doceniamy gest naszych pakistańskich gospodarzy!
