Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Dziś z samego rana wybieramy się z lokalną przewodniczką Leilą do Parku Narodowego Ziemi Ognistej.
Park Narodowy Tierra del Fuego jest najbardziej wysuniętym na południe obszarem chronionym Argentyny. Jako jedyny posiada wybrzeże morskie i góry. Aby do niego dotrzeć, musimy jechać drogą krajową nr 3, na południowy zachód od Ushuaia.
Topografia parku jest niezwykle zróżnicowana, ponieważ jest to ciąg stromych gór, rzek, dolin, jezior, aż dotrzemy do wybrzeża kanału Beagle. My zmierzamy w kierunku spektakularnych widoków zatoki Lapataia.
Po drodze podziwiamy roślinność subantarktycznego lasu, zrywamy z krzewów i jemy jagody calafate, z których dodatkiem tutaj, w Patagonii, wytwarza się lody i inne desery, a nawet kosmetyki. W parku swobodnie chodzą dziko żyjące konie. Podobno uciekły z okolicznych gospodarstw (estancias) i tak już zostały, stając się atrakcją tego miejsca.
W trakcie naszej wędrówki robimy sobie piknik z kawą, herbatą i ciasteczkami w wodospadzie. Po drodze moczymy też stopy w zimnej wodzie napotkanego jeziora i próbujemy yerba mate od napotkanego życzliwego młodego Argentyńczyka.
Podczas wędrówki dowiadujemy się też więcej o rdzennym ludzie Yamana, który zamieszkiwał niegdyś te rejony. Członkowie tego plemienia chodzili nago, nawet w niskich temperaturach, żyli w symbiozie z przyrodą i pływali na kanu, na których mieli rozpalony ogień.
Wracamy do Ushuai i w lokalnej restauracji kosztujemy dania z kraba królewskiego i pyszną grillowaną rybę nazywaną tutaj merluza.
