Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Zaczynam dzień wcześnie, nadrabiam relację, ale i czekam aż obudzi się Asiunia, z którą dzielę pokój. Dzisiaj ma urodziny.
Już przy śniadaniu pierwsze gromkie sto lat i odświętna atmosfera.
Mamy też prezenty i w takich dobrych humorach jedziemy poza miasto. Jest piątek, Rijad śpi, na ulicach pustki, nie widać nikogo.
Nasz pierwszy przystanek robimy w zabytkowej wiosce Ushaiqer, bardzo nam się tu podoba. Wioska jeszcze do niedawna zamieszkała, teraz stanowi skansen – muzeum. Fundujemy sobie spacer, w Wielkim Meczecie możemy obejrzeć całość od środka.
Wspinamy się na pobliski minaret i oglądamy okolicę z góry. Pięknie prezentuje się to miasto z lotu ptaka.
Całkiem spora ekipa filmowa nagrywa tutaj dzisiaj jakiś film reklamujący Arabię Saudyjską, spotykamy aktorów podczas modlitwy w meczecie.
Zanim dotrzemy do autobusu, odwiedzamy prywatne muzeum, w którym oglądamy bardzo bogate zbiory zebrane tutaj przez miejscową rodzinę. Poza eksponatami sporo tu nagród, orderów i odznaczeń. Właściciel zaprasza nas na daktyle, kawę i raczy prośbą o wpis do księgi gości. Przyzwyczailiśmy się już, że jesteśmy gwiazdami Instagrama i Facebooka. Każdy, choć czasem mniej lub bardziej oficjalnie nagrywa nas spod stołu.
Nieopodal zatrzymujemy się na jedzenie. Restauracja, której pewnie nie wybrałabym bez polecenia, zaskakuje nas osobliwą dekoracją. Na drzewach rosną sztuczne cytryny, obok wiszą sztuczne kiście bananów, w klatkach papugi, na małym stawku dryfuje łódeczka ze styropianu z zielonymi jabłkami. Na szczęście jedzenie nie jest już tak plastikowe, a bardzo smaczne. I jest go sporo. Bardzo nam smakuje mięsko i warzywa.
Dłuższy przejazd przed nami, zmierzamy do miejscowości położonej na północy, która słynie z targu daktyli. Choć straganów już niezbyt wiele udaje się nam posmakować najbardziej znanych odmian owoców.
Nawet robimy zakupy, choć bardziej z litości dla panów, którzy zgodzili się nas poczęstować daktylami. Będziemy jeść je teraz do końca wycieczki.
W hotelu czas na kolację urodzinową. Mamy dekorację z baloników, i płatków róż, o które zadbała Becia. Asiunia nawet nie udaje, że domyśla się, co będzie dalej. Spodziewa się tortu, a ten jest wyjątkowo okazały i nawet smaczny. Jak na kraj, który nie obchodzi urodzin, udaje się nam obejść całkiem piękne urodziny. Choć o toaście możemy tylko pomarzyć.
