Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Wczesnym świtem wyruszyliśmy z Nuwara Eliya do Parku Narodowego Horton Plains, czyli Płaskowyżu Hortona. Chroni on obszary występowania lasów mglistych i obszarów trawiastych oraz siedliska licznych gatunków roślin i zwierząt. Las mglisty to niski las tropikalny, w którym drzewa, o nierzadko przedziwnych formach, często pokryte są epifitami (roślinami nie pasożytniczymi), którym drzewa służą za podporę. Las ten często tonie we mgle i w chmurach, co dodaje mu specyficznego, lekko nierealnego i tajemniczego uroku. W parku znajduje się 57 gatunków roślin, w tym 29 endemicznych, 24 gatunki ssaków, a między nimi: jelenie, małpy, wiewiórki, dziki, zające, jeżozwierze, a nawet lamparty. Dla entuzjastów ptaków dobra wiadomość jest tu aż 87 gatunków, z czego 14 endemicznych. Jednak najczęściej spotykanym zwierzęciem, szczególnie rano i przed zmierzchem, jest jeleń (Sambar Deer), który zupełnie nie obawia się ludzi. I my właśnie te jelenie spotkaliśmy. Mieliśmy nawet wątpliwości, czy nie są oswojone. Horton Plains nosi imię Roberta Hortona brytyjskiego gubernatora (1831 – 37) i okazał się idealnym miejscem na kilkugodzinną, pieszą wędrówkę, po porośniętym trawami płaskowyżu (nawet do 2100-2300 m n.p.m.) Na leżenie na trawie też się świetnie nadawał.
Dotarliśmy po drodze do pionowa przepaść o głębokości 870 metrów, zwanej Końcem Świata. Przyprawia o zawrót głowy i szybsze bicie serca, szczególnie że nie jest zabezpieczona żadnymi barierkami. Potem podziwialiśmy też wysokie na 25 m Wodospady Bakera - Baker’s Falls. Wodospady zostały nazwane na cześć brytyjskiego odkrywcy i łowcy grubego zwierza, Sir Samuela Bakera, założyciela Nuwara Eliya.
Po południu udaliśmy się jeszcze do Hakgala Botanical Gardens, które w XIX w. były wcześniej miejscem doświadczalnym hodowli drzew chinowych, które wykorzystywani w wytwarzaniu chininy – lekarstwa na malarię. Teraz słynną z róż i orchidei, ale niestety nie trafiliśmy na okres kwitnienia, niemniej jednak przyjemnie było pojeździć po ogrodzie czymś w rodzaju meleksa, a także pospacerować wśród olbrzymich paproci.
Na zakończenie odwiedziliśmy hinduską świątynię Seetha Amman Temple, gdzie pobłogosławił nas tamtejszy kapłan, malując nam żółte kropki na czołach. Jest to jedyna świątynia bogini Sity, żony boga Ramy na świecie. Według Ramajany – epickiego indyjskiego poematu, pewnego dnia król demonów, Ravanna, porwał Sitę i zabiera ją do swojego pałacu na wyspie Cejlon, dzisiejszej Sri Lance. Rama szuka jej z pomocą boga i Króla Małp, Hanumana. Znajdują ją na wyspie Ravany i rozpoczyna się wielka bitwa, w której demon zostaje ostatecznie pokonany przez magiczną strzałę Ramy. Przy świątyni, przy strumieniu, odciśnięte w skale znajdują się podobno odciski stóp Hanumana.
