Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Wczesna pobudka – wyjeżdżamy, by choć przez chwilę przespacerować się ulicami Fianarantsoa. Pada mżawka, która przechodzi w deszcz – wszak jesteśmy już niedaleko strefy lasu deszczowego.
Dobrze wyposażeni i odpowiednio ubrani, ruszamy do Parku Narodowego Ranomafana na spacer po prawdziwym lesie deszczowym i poszukiwanie lemurów.
Przedzieramy się wąskimi ścieżkami z przewodnikiem i tropicielem – raz idziemy w górę, raz w dół, w coraz głębszym, czerwonawym błocie. W końcu docieramy do miejsca, gdzie złote lemury zgromadziły się w rozłożystej koronie drzewa, chroniącej je przed deszczem. To wyjątkowy gatunek, który występuje tylko tutaj.
Chodzenie po gęstym lesie to naprawdę nie lada przeżycie – ścieżki są wąskie, a roślinność wokół intensywnie zielona i niezwykle różnorodna.
Na zakończenie spaceru docieramy na punkt widokowy, z którego... nie widać nic – tylko mleczną mgłę rozlewającą się po całej dolinie i okolicznych wzgórzach.
Z przyjemnością wracamy do hotelu, by się przebrać i ogrzać. I może też umyć buty oraz spodnie :)
Na lunch wybieramy lokalną restaurację w pobliżu szkoły, z której wracamy pieszo do hotelu.
Popołudnie spędzamy, wygrzewając się w małych termalnych basenach na terenie hotelu, a tuż po zmroku ruszamy raz jeszcze na wypatrywanie nocnych lemurów i kameleonów.
Deszcz nie odpuszcza – ale my też się nie poddajemy! Udaje nam się zobaczyć jednego z najmniejszych lemurów – mikrusa myszatego – oraz różne gatunki kameleonów: małe, duże, w kolorze zielonym, limonkowym i brązowym.
To było kolejne, niesamowite przeżycie.
Dzień kończymy kolacją w klimatycznym hotelu. Czas na wypoczynek po pełnym wrażeń dniu.
