Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Wczesny lot do Bari z Warszawy przyprawił nas o zawrót głowy nie tylko jeśli chodzi o godzinę.
Na lotnisku Chopina w Warszawie kłębiły się tłumy ludzi - niektórzy stali już w kolejkach do nadania bagażu, ale dopiero prawdziwe tłumy były przed przejściem do kontroli bezpieczeństwa. Wolny weekend, wolna kolejka. Zdecydowałam się przejść przez dodatkowo płatny fast track - i już za kilka minut byłyśmy w hali odlotów.
Bari przywitało nas wiatrem i zachmurzonym niebem. Podjechaliśmy jeszcze po dwójkę naszych turystów do hotelu, w którym nocowali, gdyż przyjechali dzień wcześniej i ruszyliśmy w stronę centrum.
Zatrzymaliśmy się na śniadanie w prawdziwej włoskiej piekarni. To, co zjedliśmy na słodko, było pyszne i to, co na słono również. No i do tego znakomita włoska kawa. Ponieważ zaczęło delikatnie padać, zamówiliśmy kolejną kawę i doczekaliśmy się słońca.
Zwiedzanie miasta zaczęliśmy od teatru Margherita i placu, na którym dzisiaj rozstawione były stragany z produktami pochodzącymi z małych gospodarstw — sery lokalne, taralli, oliwa z oliwek. Przeszliśmy przez plac Mercantile w kierunku kościoła św. Mikołaja. To tutaj została pochowana królowa Bona po tym jak rok po powrocie do miasta, w którym się wychowała, została otruta i zmarła. Mogliśmy wejść do świątyni, mimo że była msza, by za ołtarzem zobaczyć posąg Bony oraz dwóch świętych: Stanisława patrona Polski i Mikołaja- patrona Bari.
Zeszliśmy też do podziemi - tutaj zaskoczyła nas msza w obrządku grecko-katolickim, która odbywała się w jednocześnie z mszą katolicką.
Sam kościół nie tylko jest piękny na zewnątrz - jako przykład architektury romańskiej, ale też zachwyca w środku- swoją prostotą, światłem, które tu wpada oraz pięknym zdobionym sufitem, który został wykonany dużo później niż sama budowla - w XVII wieku.
Kręte uliczki starego miasta, czyli „Bari Vecchia” prowadzą nas do kolejnego zachwycającego kościoła - katedry wybudowanej w XIII wieku w stylu romańskim. Przepiękna rozeta na fasadzie, surowa bryła i jasny wapień- to charakterystyczne cechy apulijskich kościołów.
Nie mogło również zabraknąć wizyty na ulicy Arco Basso - ulicy, na której wyrabia się słynny makaron “orecchiette”. Do tej pory panie siedzą przed domami i wyrabiają ręcznie ten makaron.
Przed nami jeszcze lunch w klimatycznej restauracji z wystawionymi stołami na ulicę.
Czas na spacer w kierunku naszego auta, które czeka przy teatrze- jedziemy już na lotnisko po 3 dziewczyny, które do nas dołączają a stamtąd prosto do Masseria Torre Rossa. Zachwyceni położeniem i budynkiem naszej Masserii udajemy się do pokojów. Przed nami jeszcze kolacje w pobliskim Fasano i spacer wieczorem ulicami miasta.
