Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
I choć sen był słaby, bo w głośnych pokojach bez klimatyzacji, wszyscy jesteśmy podekscytowani tym, że wkrótce ujrzymy Nanga Parbat!
Karakoram Highway dojeżdżamy do miejscowości Raikot Bridge, gdzie z naszego busika musimy przesiąść się do rozklekotanych dżipów wyprodukowanych w latach 70-tych i 80-tych!
Droga do Tatu, czyli do wioski, do której dojeżdżają dżipy to wycięta w skałach półka nad przepaścią - kręta i wyboista. Przejazd, który trwa prawie dwie godziny, jest zdecydowanie dla osób o mocnych nerwach! Szczególnie w momentach, kiedy napotykamy dżipa jadącego z przeciwka i musimy go wyminąć!
W Tatu jemy lunch, zarzucamy na plecy spakowane na dwa dni plecaki i ruszamy pieszo w kierunku Fairy Meadows. Podejście jest trudne i żmudne. I choć na tej wysokości jeszcze nie mamy problemów z oddychaniem, to słońce w zenicie i wysoka temperatura dają się nam we znaki.
Część z nas decyduje się na podjechanie na koniu, reszcie wspinaczka zajmuje 2-3 godziny. Kiedy docieramy do Fairy Meadows naszym oczom ukazuje się Naga Góra, czyli Nanga Parbat od strony trudnej do zdobycia ściany Rupal. Piękny widok na majestatyczną górę na tle bezchmurnego nieba!
