Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Drogi w Pakistanie, z paroma tylko wyjątkami, są w fatalnym stanie. Trzeba być na to przygotowanym. Tak samo jak trzeba być przygotowanym na to, że trasa, która ma trwać kilka godzin, może trwać dwa razy tyle.
Większość dróg to kamieniste szutry, półki wykute w skałach. Nawet jeśli odcinek drogi jest utwardzony, bardzo częste są skalne osuwiska. Wtedy stoimy i czekamy, aż ktoś to osuwisko uprzątnie.
Tak było z naszym przejazdem do Gupis. Ale my już wiemy, że proste rzeczy w Pakistanie potrafią się bardzo skomplikować.
W drodze do Gupis zatrzymujemy się w Gilgit. Tu porzucamy nasz komfortowy autobusik i przesiadamy się w dwa auta 4 × 4, co może oznaczać tylko jedno - droga będzie jeszcze gorsza.
Ale w Gilgit udaje się nam odwiedzić z męską częścią grupy lokalnego barbera, a potem wypić w jednym ze sklepików herbatę przy zakupie kolczyków.
Nasz lokalny przewodnik robi nam niespodziankę i na kolejnym postoju zabiera nas do lokalnej rodziny!
Ludzie, którzy zamieszkują dolinę Hunzy to ismailici. To liberalny odłam islamu. Możemy wejść do środka, zobaczyć jak żyje prawdziwa pakistańska rodzina wielopokoleniowa, nazywana tutaj joint family.
W domu dziewczyny, śmiałe, mówiące dobrym angielskim, bardzo ciekawe gości. Co za odmiana po tym, czego doświadczyliśmy do tej pory. Opowiadają nam, co studiują, jak żyją i jakie mają plany. A kiedy musimy ruszać dalej, żegnają nas bardzo serdecznie.
