Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Od początku podróży nie musieliśmy wstawać tak wcześnie jak dziś! Śniadanie zjedliśmy o 6:30, a już o 7:00 ruszyliśmy w trasę. Zdecydowanie za wcześnie!
Przed nami była godzinna podróż do kompleksu świątyń My Son, pochodzących z czasów panowania królestwa Czamów. Idealna okazja na drzemkę – i faktycznie, niemal cała grupa po chwili spała.
Na miejsce dotarliśmy o 8:00 – w samą porę, by uniknąć upału i tłumów turystów. Przewodnik opowiedział nam o historii Czamów, technikach budowy świątyń oraz zniszczeniach, jakie przyniosła wojna wietnamska. Spośród 70 świątyń po wojnie ocalało jedynie około 20.
Dowiedzieliśmy się również, jak rozpoznać budowle odrestaurowane przez Kazimierza Kwiatkowskiego – polskiego architekta cenionego w Wietnamie. To właśnie dzięki niemu My Son, Cytadela w Hue i stare miasto w Hoi An trafiły na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Na zakończenie wizyty czekała nas niespodzianka – pokaz tańca i muzyki ludności Czamów w tradycyjnych strojach.
Po zwiedzaniu ruszyliśmy w kierunku Da Nang… i to naprawdę szybko! Nasz kierowca wyprzedzał wszystkie możliwe pojazdy – z prawej, z lewej – by dowieźć nas na lunch przed lotem do Sajgonu. Światła awaryjne, długie i klakson były w użyciu niemal bez przerwy!
Jednak, co ciekawe, mimo brawurowej jazdy, nie przekraczał dopuszczalnych prędkości. Nowe przepisy z 2024 roku wprowadziły w Wietnamie surowe kary za zbyt szybką jazdę i przejazd na czerwonym świetle – dla busów takich jak nasz to nawet 800 USD! To ogromna kwota dla przeciętnego Wietnamczyka, więc kierowcy pilnują się bardziej niż kiedykolwiek. Dodatkowo wprowadzono system donosicieli – za wskazanie łamiących prawo można otrzymać nagrodę, co skutecznie motywuje do ostrożnej jazdy.
Lunch zjedliśmy błyskawicznie i pojechaliśmy na lotnisko. Mieliśmy szczęście – nie było tłumów, więc odprawa poszła bardzo sprawnie. Kto chciał, mógł jeszcze zrobić zakupy lub wypić kawę przed lotem.
Z Da Nang do Ho Chi Minh lecieliśmy około 1,5 godziny. Nim zdążyliśmy się wygodnie rozsiąść, pilot ogłosił przygotowanie do lądowania.
Po przylocie powitał nas lokalny przewodnik, a następnie pojechaliśmy do hotelu. Wieczorem mieliśmy czas na pierwsze zetknięcie się z atmosferą miasta – chaotycznym ruchem ulicznym, falami motocykli i tłumami ludzi przemierzających ulice Sajgonu.
W końcu wróciliśmy do hotelu, by nadrobić brak snu po porannej pobudce.
