Estera Hess — podróżnik, traveler, pilot wycieczek zagranicznych, explorer, lingwista. Smakosz kuchni świata, amator sportów motorowych. Łowca przygód egzotycznych, ekspert w planowaniu indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doradca przy wyborze kierunku wakacji.
Oj, nie dane jest nam się wyspać. Dziś znowu wyruszamy skoro świt. Jedziemy do jednego z popularniejszych miejsc w Wietnamie i chcemy być tam przed innymi turystami. Naszym celem są słynne tunele Cu Chi, które odegrały kluczową rolę podczas wojny wietnamskiej.
To właśnie w tych tunelach ukrywali się partyzanci Vietcongu, wspierający Północ. System podziemnych korytarzy był ich schronieniem, bazą operacyjną i miejscem codziennego życia.
Na miejscu okazuje się, że nasz pomysł miało wielu innych turystów – tłumów niestety nie unikniemy. Cóż, ruszamy na zwiedzanie!
Najpierw poznajemy historię tuneli: jak je budowano, jak głęboko sięgały, jakimi narzędziami kopano i w jaki sposób dostarczano powietrze do pomieszczeń położonych nawet 12 metrów pod ziemią. Dowiadujemy się również, jak partyzanci odprowadzali dym z "tunelowej kuchni", by nie zdradzić swojego położenia.
Najodważniejsi mają okazję przejść się jednym z tuneli – na kolanach lub w kucki. Nie jest to łatwe, mimo że korytarze zostały poszerzone dla turystów. My i tak jesteśmy więksi niż przeciętni Wietnamczycy, więc przeciskanie się przez ciasne przejścia stanowi nie lada wyzwanie.
Podczas wizyty poznajemy też mundury Vietcongu oraz strategie, jakie stosowali Amerykanie, by pokonać partyzantów.
Jak przy każdej historii wojennej, ta również nie jest łatwa do wysłuchania. Dodatkowo naszą wyobraźnię pobudzają odgłosy wystrzałów dobiegające z pobliskiej strzelnicy, gdzie turyści mogą spróbować strzelania z historycznych karabinów.
Pod koniec zwiedzania próbujemy standardowego prowiantu żołnierzy Vietcongu: herbaty z pandanem i ugotowanych bulw manioku. Maniok sam w sobie jest mdły i suchy, dlatego żołnierze obtaczali go w pokruszonych orzeszkach ziemnych. My robimy to samo – smak się poprawia, ale wciąż nie jest to kulinarna uczta.
Po intensywnym dniu pełnym historii i refleksji ruszamy dalej – na plażę! Po drodze zatrzymujemy się przy lokalnych straganach, by kupić świeże owoce. W hotelu mamy zapewnione śniadania, ale na kolację i lunch następnego dnia planujemy owocową ucztę.
Do hotelu docieramy tuż przed zachodem słońca, który oczywiście uwieczniamy na zdjęciach. ????
Po tylu dniach pełnych wrażeń zasługujemy na chwilę wytchnienia. Jutro czeka nas prawdziwy relaks: leżing, plażing i smażing.
